The Chocolate Niagara worden ze genoemd, de Grand Falls. Op de plek waar de Little Colorado River zich in een canyon stort is enkele keren per jaar een donker bruine waterval te zien. Vooral in het voorjaar als door de gesmolten sneeuw de rivier opzwelt. Nu had het de afgelopen weken zo veel gesneeuwd dat het water nog maar lichtbruin was. Een geluk bij een ongeluk, want zo zijn ze natuurlijk veel mooier, deze watervallen.
En ze liggen in de middle of nowhere, alleen bereikbaar over slechte zandweggetjes, je moet echt een 4wd Jeep hebben om er te komen. Bovendien moest je tot voor kort ook nog een vergunning hebben, want de watervallen liggen in het Navajo Reservaat. En de permit office is welgeteld zo'n vier uur verder rijden. We telden dan ook maar twee andere auto's op de parkeerplaats.
Doordat ze midden in de woestijn liggen, staan ze het grootste gedeelte van het jaar bijna droog. We mochten dus van geluk spreken dat er zoveel neerslag was gevallen de afgelopen week.
Na ongeveer een uur in de canyon verbracht te hebben was het tijd om de steile klim naar boven te aanvaarden. Afzien!
Inmiddels was het rond het middaguur en moesten we door naar Wupatki National Monument. De laatste oude indianan-nederzetting van deze trip. Wupatiki is eigenlijk een verzameling van oude pueblos in een zeer bizar vulkaanlandschap. We hebben zeker zo'n 5 uitgebluste vulkanen gezien.
Enkele dagen geleden hebben we bij Palatki een rotstekening gezien (zie boven) van zes bergjes met een grijze pluim erboven, door de gids verklaard als het aantal uitbarstingen van de Sunset crater. Het kan natuurlijk ook het aantal vulkanen zijn. Tja soms voel je je echt archeoloog op deze trips...
Wupatki National Monument is dus een verzameling van oude indiaanse nederzetting, dit zijn dit keer echter geen cliff dwellings, gebouwen in een alcoof van een rotswand. Maar de voorlopers van de hedendaagse pueblos. Ze staan in een redelijk vlak landschap, waarbij vooral Wukoki heel bijzonder is, deze is bovenop een rots gebouwd.
De Wupatki-nederzetting, waar het park na vernoemd is, is de grootste. En deze leek een beetje op de Chaco-site die we enkele jaren in New Mexico hebben bezocht. Al was die stukken groter.
Een mooie afsluiting van onze zoektocht naar Anasazi-ruines in Arizona. Morgen gaat het richting noorden, naar Las Vegas...
Vanaf de rand van de ravijn zijn ze al indrukwekkend, maar als je na een korte hike in de canyon zelf staat zie je pas hoe hoog ze zijn.
Na ongeveer een uur in de canyon verbracht te hebben was het tijd om de steile klim naar boven te aanvaarden. Afzien!
Enkele dagen geleden hebben we bij Palatki een rotstekening gezien (zie boven) van zes bergjes met een grijze pluim erboven, door de gids verklaard als het aantal uitbarstingen van de Sunset crater. Het kan natuurlijk ook het aantal vulkanen zijn. Tja soms voel je je echt archeoloog op deze trips...
Een mooie afsluiting van onze zoektocht naar Anasazi-ruines in Arizona. Morgen gaat het richting noorden, naar Las Vegas...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten