Met Silver City als uitvalsbasis kun je een van de mooiste scenic routes van het zuidwesten rijden. De rondrit duurt bijna een dag, vandaar twee overnachtingen hier. Het gaat van een prachtige slingerende bergpas door bossen met herten naar een afgelegen indianenruine en dan via de woestijn met wat tussenstops weer terug.
De Gila Cliff Dwellings stonden al langer op ons verlanglijstje van indianen ruines. De afgelegen ligging in een mooie groene canyon en de wat andere bouwwijze van de Mogollon Indianen maakt het een van de hoogtepunten van deze trip.
Wat betreft de bouwstijl, de meeste rotsnederzettingen die je in het zuidwesten tegenkomt zijn van de Anasazi. De Mogollon indianen, waren welliswaar tijdgenoten, maar leefden zelden in grotten. De grote grotten, eigenlijk uitsparingen in een rots, zijn met een pad verbonden en je kunt soms van de ene nederzetting naar de andere via een tunneltje lopen.
We waren er bijna alleen, heerlijk gewoon.
Daarna nog wat kleinere nederzettingen in wat zij-canyons bezocht om via een mooie bochtige bergweg weer af te dalen naar de City of Rocks. Een vreemd fenomeen in een heuvelachtig landschap.
Het lijkt het meest op Stonehenge, maar dan niet door mensenhanden gemaakt en enorm groot. Overal kun je door de vreemde rotsformaties wandelen, kruipen en klimmen. En op de meest vreemde plekken groeien er boompjes.
Daarna via een klein omweggetje weer terug naar Silver City. Het omweggetje ging naar een van de grootste kopermijnen ter wereld. Hier wordt nog steeds een groot deel van de wereldbehoefte aan koper, vooral voor de wapenindustrie, gedolven. Een gigantisch gat in het landschap.
We hadden kort daarvoor nog even een minder leuk akkefietje met een medeweggebruiker. Hij zag schijnbaar dat we toeristen waren en begon heel erg langzaam voor ons te rijden. Zodra we wilden inhalen, gaf hij ook gas. Je denkt heel even aan al die cliche enge Amerikaanse horrorfilms. Is ons in al 12 jaar dat we hierheen zijn gevlogen nog nooit overkomen. En ineens begonnen zich na een waanzinnig hete, mooie dag ook nog allerlei onweerswolken te vormen. Maar gelukkig ging hij op een gegeven moment links af waar wij rechts moesten.... En het onweersbuitje was na een half uurtje al afgelopen, en toen zaten we al aan het bier in onze B&B!
De Gila Cliff Dwellings stonden al langer op ons verlanglijstje van indianen ruines. De afgelegen ligging in een mooie groene canyon en de wat andere bouwwijze van de Mogollon Indianen maakt het een van de hoogtepunten van deze trip.
Wat betreft de bouwstijl, de meeste rotsnederzettingen die je in het zuidwesten tegenkomt zijn van de Anasazi. De Mogollon indianen, waren welliswaar tijdgenoten, maar leefden zelden in grotten. De grote grotten, eigenlijk uitsparingen in een rots, zijn met een pad verbonden en je kunt soms van de ene nederzetting naar de andere via een tunneltje lopen.
We waren er bijna alleen, heerlijk gewoon.
Daarna nog wat kleinere nederzettingen in wat zij-canyons bezocht om via een mooie bochtige bergweg weer af te dalen naar de City of Rocks. Een vreemd fenomeen in een heuvelachtig landschap.
We hadden kort daarvoor nog even een minder leuk akkefietje met een medeweggebruiker. Hij zag schijnbaar dat we toeristen waren en begon heel erg langzaam voor ons te rijden. Zodra we wilden inhalen, gaf hij ook gas. Je denkt heel even aan al die cliche enge Amerikaanse horrorfilms. Is ons in al 12 jaar dat we hierheen zijn gevlogen nog nooit overkomen. En ineens begonnen zich na een waanzinnig hete, mooie dag ook nog allerlei onweerswolken te vormen. Maar gelukkig ging hij op een gegeven moment links af waar wij rechts moesten.... En het onweersbuitje was na een half uurtje al afgelopen, en toen zaten we al aan het bier in onze B&B!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten