Vanochtend zijn we met de Jeep de bergen in gereden. Op zoek naar Indianen ruines en rotstekeningen. Eerst stond Palatki op het programma. Na een mooie rit over modderige paden, joepie, eindelijk mocht Arny de Jeep laten werken, kwamen we bij een Oase onder een gigantische Rotsformatie.
De ruine was helaas onlangs gesloten voor het publiek, er bestond gevaar dat er rotsblokken uit de rotswand naar beneden zouden vallen. Maar, omdat we er zo vroeg waren konden we samen met een ranger naar een gebied hiken wat normaal was afgesloten. In een klein groepje klommen we langs de rotswand naar boven naar rotsschilderingen die nu nog als heiligdom door diverse Indianenstammen, zoals de Hopie, worden bezocht. Hier komen dus niet vaak toeristen.
Vooral door de zeer leerzame uitleg en verhalen van de ranger maakten dat de tekeningen tot leven kwamen.
We hebben zelfs een orginele Kokopelli, een zeldzame tekening van een Indiaanse fluitspeler, gezien. Maar de uitleg die erbij hoorde, maakt dat we de tekening die de touristen hier op T-shirts en bumberstickers kopen, nooit meer hetzelfde kunnen bekijken ;-).
Daarna via een nog ruwere zandweg naar de Honanki Ruines. Deze zijn groter dan die bij Palatki en waren gelukkig wel geopend. We hadden deze weer voor ons zelf, ondanks dat er twee Pink Jeep Tours in de buurt waren (KILL, KILL, KILL!).
Inmiddels was het rond het middaguur en begon de maag te rammelen. Dus terug naar Sedona om een broodje te eten. Daarna even naar het motel om wat andere kleren aan te trekken, het was inmiddels behoorlijk warm geworden. Maar de zware verkoudheid van Caro gooide roet in het eten. We besloten toch maar even rustig aan te doen.
Na een lange middagdut zijn we tegen de avond naar de Stupa gereden, een Boedistische tempel hier in de bergen. Weer eens wat anders dan een kerk en zeker zo indrukwekkend! Ineens waren we niet meer in de USA, maar leek het of we in Tibet waren....
Kortom een zeer spiritueel dagje!
De ruine was helaas onlangs gesloten voor het publiek, er bestond gevaar dat er rotsblokken uit de rotswand naar beneden zouden vallen. Maar, omdat we er zo vroeg waren konden we samen met een ranger naar een gebied hiken wat normaal was afgesloten. In een klein groepje klommen we langs de rotswand naar boven naar rotsschilderingen die nu nog als heiligdom door diverse Indianenstammen, zoals de Hopie, worden bezocht. Hier komen dus niet vaak toeristen.
Vooral door de zeer leerzame uitleg en verhalen van de ranger maakten dat de tekeningen tot leven kwamen.
We hebben zelfs een orginele Kokopelli, een zeldzame tekening van een Indiaanse fluitspeler, gezien. Maar de uitleg die erbij hoorde, maakt dat we de tekening die de touristen hier op T-shirts en bumberstickers kopen, nooit meer hetzelfde kunnen bekijken ;-).Daarna via een nog ruwere zandweg naar de Honanki Ruines. Deze zijn groter dan die bij Palatki en waren gelukkig wel geopend. We hadden deze weer voor ons zelf, ondanks dat er twee Pink Jeep Tours in de buurt waren (KILL, KILL, KILL!).
Inmiddels was het rond het middaguur en begon de maag te rammelen. Dus terug naar Sedona om een broodje te eten. Daarna even naar het motel om wat andere kleren aan te trekken, het was inmiddels behoorlijk warm geworden. Maar de zware verkoudheid van Caro gooide roet in het eten. We besloten toch maar even rustig aan te doen.
Na een lange middagdut zijn we tegen de avond naar de Stupa gereden, een Boedistische tempel hier in de bergen. Weer eens wat anders dan een kerk en zeker zo indrukwekkend! Ineens waren we niet meer in de USA, maar leek het of we in Tibet waren....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten