35 Graden zou het vandaag worden en misschien nog warmer. Een hittegolf! Daarom een reis terug in de tijd, naar de KOUDE oorlog! We begonnen deze trip vanochtend met een bezoek naar een oude raket-silo. Deze ondergrondse basis was ooit het domein van een gigantische Titan II-raket. Bij een nucleaire oorlog zou deze raket in een half uurtje Moskou in as gelegd hebben.
We kregen een rondleiding door het ondergrondse complex van een leuke gids die er zelf zo'n 20 jaar had gewerkt. Iedere dag had hij de zelfde routine moeten afwerken waarmee miljoenen mensen de dood zouden vinden, als het ooit tot een oorlog zou komen. Caro mocht zelfs even de sleutel omdraaien waarmee de raket richting Rusland gelanceerd zou worden. Een hele vreemde gewaarwording... Vooral toen ineens allerlei alarmbellen afgingen...
Overigens zijn er in het complex nog diverse films opgenomen, wellicht herken je deze tunnel uit een science fiction film.
Een half uurtje naar het noorden ligt het Pima Airmuseum. Het complex is echt gigantisch groot. In enkele hangars en de omliggende woestijn staan honderden historische vliegtuigen. Het was er echter heeeeeeeel heet, met zo'n 36 graden rond het middaguur.
Bij deze hitte wil je niet buiten zijn, we zijn dus maar weer de stad in gereden, naar het Center of Photography, ooit gesticht door Ansel Adams. Ansel is de favoriete landschapsfotograaf van Arny en ondanks dat we zijn werk al vaker in het echt gezien hebben, blijft het indrukwekkend om prints van zijn hand te zien. Helaas was de vaste collectie weer eens gesloten wegens renovatie. Maar er was gelukkig wel een selectie van zijn beste South-West foto's te zien.
Van al het museumbezoek wordt je wel dorstig! Dus op naar 4th Avenue waar vandaag en morgen een braderie aan de gang is. Eten en drinken in overvloed en morgen spelen er zelfs wat leuke bandjes...
Daarna via El Charro, ons favoriete Mexicaanse restaurant weer terug naar het hotel, waar een poetry-slam aan de gang was. Caro wordt daar altijd zenuwachtig van. Maar na een tequila en biertje was ze al snel genezen...
We kregen een rondleiding door het ondergrondse complex van een leuke gids die er zelf zo'n 20 jaar had gewerkt. Iedere dag had hij de zelfde routine moeten afwerken waarmee miljoenen mensen de dood zouden vinden, als het ooit tot een oorlog zou komen. Caro mocht zelfs even de sleutel omdraaien waarmee de raket richting Rusland gelanceerd zou worden. Een hele vreemde gewaarwording... Vooral toen ineens allerlei alarmbellen afgingen...
Overigens zijn er in het complex nog diverse films opgenomen, wellicht herken je deze tunnel uit een science fiction film.
Daarna via El Charro, ons favoriete Mexicaanse restaurant weer terug naar het hotel, waar een poetry-slam aan de gang was. Caro wordt daar altijd zenuwachtig van. Maar na een tequila en biertje was ze al snel genezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten